Hieronder volgt het tweede en laatste artikel van deze nieuwsbrief, gewijd aan de relatie tussen Privacy en Auteursrecht enerzijds, en Kunstmatige Intelligentie anderzijds.
Als het verdedigen van de privacy misschien een... geen probleemaHet claimen van intellectueel eigendom van de originele werken die bij hun onderwijs betrokken zijn, kan betekenen dat elke generatieve kunstmatige intelligentie die vandaag de dag op de markt is, voor altijd wordt stopgezet en elke mogelijkheid wordt uitgesloten dat deze in de toekomst kan worden gebouwd.
Om generatieve AI te laten werken zijn grote hoeveelheden gegevens nodig, of het nu om afbeeldingen, manuscripten of andere gaat. En als we op legale wijze de rechten zouden willen verwerven op alle informatie die nodig is om een AI te trainen, zouden miljarden investeringen nodig zijn en tot op heden heeft geen van de spelers op de huidige markt de behoefte gevoeld om dit probleem aan te pakken.
Degenen die vandaag de dag aan generatieve AI werken, hebben er geen moeite mee om te putten uit de immense digitale databases die zich, buiten de controle van welk institutioneel garantieorgaan dan ook, online verspreiden. En hoe meer macht ze krijgen, hoe moeilijker het na verloop van tijd zal zijn om van hen erkenning te krijgen voor het intellectuele eigendom van de originele werken.
'Wil je weten hoe ik al die dingen in mijn hoofd kreeg? Met een hersenimplantaat. Ik heb een deel van mijn langetermijngeheugen voorgoed opgegeven. Mijn jeugd." Uit de film “Johnny Mnemonic” van Robert Longo – 1995
Geïnspireerd door een roman van de visionaire schrijver William Gibson, vertelt de film "Johnny Mnemonic" het verhaal van een datakoerier genaamd Johnny die, ingehuurd door een crimineel, een grote hoeveelheid informatie moet vervoeren die is gestolen van de machtige multinational Pharmakom en in zijn eigen huis is gepropt. hersenen, die van de ene kant van de futuristische en eindeloze stad Newark naar de andere kant rennen.
De setting in cyberpunkstijl begeleidt een verhaal met dramatische en donkere tonen dat zich afspeelt op een plek waar het, om de gevaren en valkuilen te overleven, nodig is iets belangrijks op te geven, iets dat deel uitmaakt van jezelf. En als het voor de inwoners van Newark een normale routine is om delen van hun lichaam te vervangen door krachtige cybernetische implantaten, dodelijke wapens die hun overleving in de beruchte buitenwijken van de metropool kunnen garanderen, is de normale routine voor Johnny het wissen van de herinneringen aan zijn jeugd. om voldoende geheugen vrij te maken om kostbare databases te verbergen in ruil voor geld.
Als we het menselijk lichaam als hardware en de geest als software beschouwen, kunnen we ons dan een toekomst voorstellen waarin de geest ook kan worden vervangen door kennis die herinneringen en ideeën vervangt die onze manier van denken vervangen?
OpenAI werd in 2015 opgericht als een non-profit onderzoeksorganisatie door onder meer Elon Musk. De oprichtingsakte verklaart een engagement voor onderzoek “om de digitale intelligentie op een manier te bevorderen zodat de hele mensheid ervan profiteert, zonder gebonden te zijn aan de noodzaak om financieel rendement te genereren”.
Het bedrijf heeft verschillende keren zijn voornemen uitgesproken om ‘onderzoek vrij van financiële verplichtingen’ uit te voeren, en niet alleen dat: zijn onderzoekers zouden worden aangemoedigd om de resultaten van hun werk met de hele wereld te delen in een virtueuze cirkel, waarbij winnen alleen maar een kwestie van winnen zou zijn. de mensheid.
Toen kwamen ze aan ChatGPT,AI in staat om te communiceren door informatie over alle menselijke kennis terug te geven, en een kolossale investering van Microsoft van 10 miljard euro, die de CEO van OpenAI, Sam Altman, ertoe aanzette officieel te verklaren: «Toen de situatie kritiek werd, realiseerden we ons dat onze oorspronkelijke structuur niet zou werken en dat we niet genoeg geld zouden kunnen inzamelen om onze non-profit missie te verwezenlijken. Daarom hebben we een nieuwe structuur gecreëerd." Een structuur met winstoogmerk.
“Als AGI met succes wordt gecreëerd”, schrijft Altman opnieuw, verwijzend naar kunstmatige algemene intelligentie die in staat is elke intellectuele taak zoals een mens te begrijpen of te leren, “zou deze technologie ons kunnen helpen de mensheid te verheffen door het welzijn te vergroten, de wereldeconomie te stimuleren en het aanmoedigen van de ontdekking van nieuwe wetenschappelijke kennis die de ontwikkelingsmogelijkheden van de hele mensheid vergroot". En dit alles kan, in de bedoelingen van Sam Altman, mogelijk zijn zonder zijn ontdekkingen te delen. Als je het niet gelooft, lees hier.
Het heet Stabiele diffusierechtszaken de website die de zaak van enkele Amerikaanse advocaten promoot tegen Stability AI, DeviantArt en Midjourney, platforms voor het automatisch genereren van tekst-naar-beeld afbeeldingen. De beschuldiging is dat zij de werken van miljoenen kunstenaars, allemaal beschermd door auteursrecht, hebben gebruikt zonder enige toestemming om hun kunstmatige intelligentie te trainen.
Advocaten wijzen erop dat als deze generatieve AI’s worden getraind in een grote hoeveelheid creatieve werken, ze alleen maar de recombinatie tot nieuwe beelden kunnen produceren, ogenschijnlijk origineel maar die in feite inbreuk maken op het auteursrecht.
Het idee dat auteursrechtelijk beschermde afbeeldingen niet mogen worden gebruikt in AI-trainingen wint snel terrein onder kunstenaars en verovert ook belangrijke posities in instellingen.
De New Yorkse kunstenaar Kris Kashtanova heeft in de Verenigde Staten auteursrechtregistratie verkregen voor een graphic novel getiteld ‘Zarya of the Dawn’, waarvan de afbeeldingen zijn gegenereerd met behulp van het potentieel van de kunstmatige intelligentie van Midjourney. Maar dit is een gedeeltelijk succes: het Amerikaanse auteursrechtbureau heeft feitelijk vastgesteld dat de door Midjourney gegenereerde afbeeldingen in de strip “Zarya of the Dawn” niet auteursrechtelijk beschermd kunnen worden, terwijl de teksten en de rangschikking van de elementen in het boek, ja .
Als de beelden voor Kashtanova een directe uitdrukking zijn van haar creativiteit en daarom auteursrechtelijke bescherming verdienen, gelooft het Amerikaanse bureau in plaats daarvan dat de beelden die zijn gemaakt door het generatieve kunstmatige intelligentiesysteem Midjourney een “derde” bijdrage vertegenwoordigen, waarbij de nadruk wordt gelegd op de “kwantiteit” van menselijke creativiteit die betrokken is bij de creatie van het werk. Met andere woorden: de technologische bijdrage van generatieve AI kan worden gelijkgesteld met instructies die worden gegeven aan een andere kunstenaar die, in opdracht werkend, inhoud teruggeeft aan de auteur waarover hij geen controle heeft.
Midjourney en al zijn concurrenten zijn gebaseerd op het Stable Diffusion-algoritme en dit laatste behoort tot een categorie van generatieve AI-systemen die zijn getraind door het gebruik van miljarden afbeeldingen die, wanneer ze worden geschud, andere van hetzelfde type genereren. Volgens Stable Diffusion Litigation is deze AI “… een parasiet die, als hij zich mag verspreiden, onherstelbare schade zal toebrengen aan kunstenaars, nu en in de toekomst.”
De beelden die dit algoritme kan genereren, kunnen uiterlijk wel of niet lijken op de beelden waarmee het is getraind. Ze zijn echter afgeleid van kopieën van de trainingsbeelden en concurreren hiermee rechtstreeks op de markt. Voeg daarbij het vermogen van Stable Diffusion om de markt te overspoelen met een in wezen onbeperkt aantal afbeeldingen die, naar de mening van advocaten, inbreuk maken op het auteursrecht, en we gaan donkere tijden tegemoet die worden gekenmerkt door een volledig gedrogeerde kunstmarkt waar grafische kunstenaars van de hele wereld zal binnenkort failliet gaan.
In deze problematische relatie tussen menselijke en kunstmatige creativiteit blijkt de technologische evolutie zo snel te gaan dat elke aanpassing van de regelgeving vanaf de eerste toepassing overbodig wordt.
Het lijkt moeilijk voor te stellen dat alle spelers die nu al strijden om marktaandelen te veroveren met hun eigen technologieën, gedwongen zouden kunnen worden om plotseling het gebruik van de databases op te geven die al jaren voor hen beschikbaar zijn en waarop zij, in het geval van OpenAI, geïnvesteerd en zij zullen rivieren van geld investeren.
Maar als er ook auteursrecht zou worden opgelegd aan de gegevens die worden gebruikt in AI-trainingen, lijkt het gemakkelijk om te denken dat CEO's van bedrijven 'een nieuwe structuur' zullen vinden waarin ze hun projecten kunnen samenbrengen, die hen de bewegingsvrijheid garandeert die ze nodig hebben. . Misschien eenvoudigweg door hun statutaire zetel te verplaatsen naar plaatsen op de planeet waar het auteursrecht niet wordt erkend.
Artikel di Gianfranco Fedele
De marinesector is een echte mondiale economische macht, die is genavigeerd naar een markt van 150 miljard...
Afgelopen maandag maakte de Financial Times een deal met OpenAI bekend. FT geeft licenties voor haar journalistiek van wereldklasse...
Miljoenen mensen betalen voor streamingdiensten en betalen maandelijkse abonnementskosten. De algemene mening is dat je…
Coveware by Veeam zal responsdiensten op het gebied van cyberafpersingsincidenten blijven leveren. Coveware zal forensische en herstelmogelijkheden bieden...
