مشکل حق چاپ

مطلب زیر دومین و آخرین مقاله این خبرنامه است که به رابطه بین حریم خصوصی و حق چاپ از یک سو و هوش مصنوعی از سوی دیگر اختصاص دارد.

اگر دفاع از حریم خصوصی ممکن است به نظر یک ... مشکلی نیستaادعای مالکیت معنوی آثار اصلی مربوط به آموزش آنها ممکن است به معنای خاموش کردن هر گونه هوش مصنوعی مولد موجود در بازار امروز باشد و هرگونه امکان ساخت آن در آینده را کنار بگذارد.

در واقع، برای اینکه هوش مصنوعی مولد کار کند، به مقادیر زیادی داده نیاز است، خواه تصاویر، نسخه های خطی یا موارد دیگر. و اگر بخواهیم به طور قانونی حقوق تمام اطلاعات لازم برای آموزش یک هوش مصنوعی را به دست آوریم، میلیاردها سرمایه گذاری لازم خواهد بود و تا به امروز هیچ یک از بازیگران موجود در بازار امروز نیاز به مقابله با این مشکل را احساس نکرده اند.

کسانی که امروز روی هوش مصنوعی مولد کار می‌کنند هیچ تردیدی در مورد استفاده از پایگاه‌های داده دیجیتالی عظیمی ندارند که خارج از کنترل هر نهاد تضمینی سازمانی، به صورت آنلاین گسترش می‌یابند. و با گذشت زمان، هرچه قدرت بیشتری به دست آورند، شناسایی از آنها برای مالکیت معنوی آثار اصلی دشوارتر خواهد بود.

ذهن های مولد

"میخوای بدونی چطوری همه این چیزا رو تو سرم آوردم؟ با ایمپلنت مغزی بخشی از حافظه بلندمدت خود را برای همیشه رها کرده ام. بچگی من." از فیلم "جانی یادگار" ساخته رابرت لونگو - 1995

فیلم «جانی یادگاری» با الهام از رمانی از نویسنده رویایی ویلیام گیبسون، داستان یک پیک داده به نام جانی را روایت می کند که توسط یک مجرم استخدام شده است، باید مقدار زیادی از اطلاعات دزدیده شده از شرکت قدرتمند چندملیتی Pharmakom را منتقل کند. مغز، از یک طرف شهر آینده نگر و بی پایان نیوآرک به طرف دیگر می چرخد.

فضای سبک سایبرپانک، داستانی را با لحن‌های دراماتیک و تاریک همراه می‌کند که در مکانی قرار می‌گیرد که برای جان سالم به در بردن از خطرات و دام‌ها، باید از چیزی مهم چشم پوشی کرد، چیزی که بخشی از خود است. و اگر برای ساکنان نیوآرک یک روال عادی است که قسمت هایی از بدن خود را با ایمپلنت های قدرتمند سایبرنتیک جایگزین کنند، سلاح های کشنده ای که می تواند بقای آنها را در حومه بدنام کلان شهر تضمین کند، روال عادی برای جانی این است که خاطرات دوران کودکی خود را پاک کند. برای آزاد کردن حافظه کافی برای مخفی کردن پایگاه های داده گرانبها در ازای پول.

اگر بدن انسان را سخت‌افزار و ذهن را نرم‌افزار تصور کنیم، آیا می‌توانیم آینده‌ای را تصور کنیم که در آن ذهن نیز با دانشی جایگزین شود که جایگزین خاطرات و ایده‌هایی شود که جایگزین طرز تفکر ما می‌شوند؟

ساختارهای جدید

OpenAI در سال 2015 به عنوان یک سازمان تحقیقاتی غیرانتفاعی توسط ایلان ماسک و دیگران تاسیس شد. سند ادغام تعهد به تحقیق را اعلام می کند «به منظور پیشبرد هوش دیجیتال به گونه ای که تمام بشریت از آن بهره مند شوند، بدون اینکه نیاز به ایجاد بازده مالی داشته باشند».

این شرکت چندین بار اعلام کرده است که قصد دارد "تحقیقات بدون تعهدات مالی" را انجام دهد و نه تنها این: محققان آن را تشویق می کنند تا نتایج کار خود را در یک حلقه فضیلت با تمام دنیا به اشتراک بگذارند که در آن برنده شدن همه چیز بود. بشریت.

سپس رسیدند GPT چت، L 'AI قادر به برقراری ارتباط با بازگرداندن اطلاعات مربوط به تمام دانش بشری، و سرمایه گذاری عظیم مایکروسافت به مبلغ 10 میلیارد یورو بود که مدیر عامل OpenAI، سم آلتمن، رسماً اعلام کرد: «وقتی وضعیت بحرانی شد، ما متوجه شدیم که ساختار اصلی ما کار نخواهد کرد و ما نمی توانیم پول کافی برای رسیدن به ماموریت غیرانتفاعی خود جمع آوری کنیم. به همین دلیل است که ما یک ساختار جدید ایجاد کرده ایم." یک ساختار انتفاعی

آلتمن بار دیگر با اشاره به هوش عمومی مصنوعی که قادر به درک یا یادگیری هر کار فکری مانند یک انسان است، می نویسد: «اگر AGI با موفقیت ایجاد شود، این فناوری می تواند به ما کمک کند تا با افزایش رفاه، توربوشارژ کردن به اقتصاد جهانی و ارتقاء بشریت به ما کمک کند. تشویق به کشف دانش علمی جدید که امکان توسعه همه بشریت را افزایش می دهد. و همه اینها، در نیات سام آلتمن، می تواند بدون هیچ گونه اشتراک گذاری در اکتشافات او امکان پذیر باشد. اگر باور نمی کنی، اینجا بخوانید.

اولین مناقشه واقعی حق چاپ

این نامیده می شود دعوای انتشار پایدار وب سایتی که به تبلیغ برخی از وکلای آمریکایی علیه Stability AI، DeviantArt و Midjourney می پردازد، پلتفرم هایی برای تولید خودکار تصاویر متن به تصویر. اتهام استفاده از آثار میلیون‌ها هنرمند است که همگی تحت حمایت کپی رایت هستند، بدون اینکه مجوزی برای آموزش هوش مصنوعی آن داشته باشند.

حقوقدانان خاطرنشان می‌کنند که اگر این هوش مصنوعی‌های مولد بر روی تعداد زیادی از آثار خلاقانه آموزش ببینند، چیزی که می‌توانند تولید کنند تنها ترکیب مجدد آن‌ها در تصاویر جدید است که ظاهراً اصلی هستند اما در واقع حق چاپ را نقض می‌کنند.

این ایده که از تصاویر دارای حق چاپ نباید در آموزش هوش مصنوعی استفاده شود، به سرعت در بین هنرمندان جا افتاده است و همچنین موقعیت های مهمی در موسسات به دست می آورد.

زریای سحر

کریس کاشتانوا، هنرمند نیویورکی، برای یک رمان گرافیکی با عنوان "زاریا سپیده دم" که تصاویر آن با استفاده از پتانسیل هوش مصنوعی Midjourney تولید شده است، در ایالات متحده ثبت حق چاپ را به دست آورده است. اما این یک موفقیت جزئی است: اداره کپی رایت ایالات متحده در واقع ثابت کرده است که تصاویر تولید شده توسط Midjourney در کمیک "زاریا از سپیده دم" نمی توانند توسط حق چاپ محافظت شوند، در حالی که متون و ترتیب عناصر در کتاب، بله. .

اگر برای کاشتانوا، تصاویر بیان مستقیم خلاقیت او هستند و بنابراین مستحق حمایت از حق چاپ هستند، دفتر ایالات متحده در عوض معتقد است که تصاویر ایجاد شده توسط سیستم هوش مصنوعی مولد Midjourney نشان دهنده سهم "سومین" است و تاکید بر "کمیت" انسان است. خلاقیت دخیل در خلق اثر به عبارت دیگر، سهم تکنولوژیکی هوش مصنوعی مولد را می‌توان با دستورالعمل‌هایی که به هنرمند دیگری داده می‌شود، که با کار سفارشی، محتوایی را که هیچ کنترلی بر روی آن ندارد، به نویسنده برمی‌گرداند.

انتشار پایدار

Midjourney و همه رقبای آن بر اساس الگوریتم Stable Diffusion هستند و این الگوریتم به دسته‌ای از سیستم‌های هوش مصنوعی مولد تعلق دارد که با استفاده از میلیاردها تصویر آموزش داده شده‌اند که وقتی به هم ریخته می‌شوند، تصاویر دیگری از همان نوع تولید می‌کنند. به گفته Stable Diffusion Litigation، این هوش مصنوعی «...انگلی است که اگر اجازه تکثیر آن داده شود، در حال و آینده آسیب‌های جبران‌ناپذیری به هنرمندان وارد می‌کند».

تصاویری که این الگوریتم قادر به ایجاد آن است ممکن است از نظر ظاهری شبیه تصاویری باشد که با آن آموزش داده شده است یا نه. با این حال، آنها برگرفته از کپی تصاویر آموزشی هستند و در رقابت مستقیم با آنها در بازار هستند. به این قابلیت Stable Diffusion را اضافه کنید تا بازار را با تعداد نامحدودی از تصاویری که به نظر حقوق دانان ناقض حق چاپ هستند، اضافه کنید، ما در دوران تاریکی هستیم که مشخصه آن بازار هنری کاملاً مخدر است که در آن هنرمندان گرافیست از کل جهان به زودی به پایان خواهد رسید.

نتیجه گیری

در این رابطه مشکل‌ساز بین خلاقیت انسان و مصنوعی، تکامل فن‌آوری به‌قدری سریع است که هر گونه تنظیم نظارتی را از اولین کاربرد آن منسوخ می‌کند.

تصور اینکه همه بازیگرانی که قبلاً برای تصاحب سهام بازار با فناوری‌های خود رقابت می‌کردند، ممکن است مجبور شوند ناگهان از پایگاه‌های داده‌ای که سال‌ها در دسترس آنها بوده و در مورد OpenAI از آنها استفاده کرده‌اند، دست بکشند، دشوار به نظر می‌رسد. سرمایه گذاری کردند و آنها رودخانه های پول را سرمایه گذاری خواهند کرد.

اما اگر قرار باشد حق تکثیر بر داده‌های مورد استفاده در آموزش هوش مصنوعی نیز تحمیل شود، به نظر می‌رسد آسان است فکر کنیم که مدیران عامل شرکت‌ها «ساختار جدیدی» پیدا کنند که در آن پروژه‌های خود را گرد هم بیاورند که آزادی حرکتی را که شایسته آنهاست تضمین کند. . شاید صرفاً با انتقال دفاتر ثبت شده آنها به مکانهایی در این سیاره که در آن حق چاپ به رسمیت شناخته نمی شود.

آرتیکولو دی Gianfranco Fedele