Novigado kaj klientrilatoj

De kie venas la novigo?

Kial paroli pri novigo?

Kion rilatas ĉi tiu altsona koncepto kun kreado de klienta rilato?

Certe ĝi estas trafa kaj same grava, sed, antaŭ ol malkovri la kartojn, ni vidu la novigado de kie ĝi venas kaj kion ni signifas per novigo, en ĉi tiu kunteksto.
Malkomforta Seneca (4 a.K.-65), en De benita vivo, la sepa libro de la roma filozofo kaj politikisto, li subtenas, ke «Ĝuste la plej trafikataj kaj konataj stratoj estas la plej misgvidaj. De nenio do ni devas esti pli bone garditaj, ol de sekvi, kiel faras ŝafoj, la gregon, kiu iras antaŭ ni, direktante nin ne kien ni devas iri, sed kien ĉiu iras». Kaj ĝi instigas nin serĉi tion, kio estas plej bona por fari, prefere ol kio estas pli evidenta.

Kun la tempo, la temo de novigado fariĝis interrompa kaj disvastiĝanta demando, venkante la limojn de teknologia spaco, ĝian naturan vivejon, ĝis la hodiaŭa politika areno, kiun multaj terminoj uzas malkonvene, ĝis la punkto de ofte fari "malami Kelkajn vortojn kiuj, aliflanke, estas riĉaj je signifo. Tial, la esprimo novigo ofte estis uzita kiel malplena slogano, ĝis la punkto de iĝi vera modo. Sed ni devas bone distingi konceptojn kaj ne meti limojn al la uzo de vortoj, kun relativa efektivigo, ĉar, alie, ni malŝparus ŝancon, eble por evoluo.

Do ni demandu nin, kio estas novigo?

Ĝi estas escepta mekanismo, forto kapabla peni allogon, kaj estetikan kaj pragmatan, kiu liberigas la krean spiriton kaj malfermas la menson al eblecoj ĝis nun nekonataj, fariĝante la ĉefrolulo de la procezo en esencaj lokoj. Per esencaj areoj ni komprenas ĉiujn tiujn, kiuj, por la vivo de la homo, estas incizivaj, kiel malkovroj en la medicina kaj teknologia kampoj.

Sed, alĝustigante la signifon, oni povas argumenti, ke novigo estas la konscio, ke ĉio konstante ŝanĝiĝas. Esti novigaj homoj estas scii kiel gvidi ŝanĝon, fari la plej bonan uzon de scio; ne hazarde temas pri 1959 defition de Sciolaboristo, kreita de la ekonomikisto Peter Drucker kaj rilatante al tiuj, kies produktiveco estos karakterizita per la graveco atribuita al informado kaj komunikado.

Por esti pli incisiva estas nun necese pli bone identigi la limojn de novigado. Fakte, estas tendenco konfuzi ĉi tiun koncepton kun tiu de kreivo. Atentu: kreivo generas ideojn, novigo transformas ilin per elekto, plibonigo kaj efektivigo.

Kreivo, do, estas fundamenta ingredienco por novigado kaj estas la medio en kiu novigaj procezoj povas disvolviĝi pli facile; ĝi do reprezentas la kuntekston en kiu novigo povas esti evoluigita. Tamen ni ne devas konfuzi la krean elementon kun la noviga elemento, ĉar temas pri du apartaj momentoj.

Kaj hodiaŭ? Kiel ni povas pensi pri novigi sen senti sin liberaj, flugante preter antaŭjuĝoj kaj ŝablonoj?

Ne surprize, granda kritikisto de modernaj edukaj metodoj estis Einstein, kiu amare malaprobis esti sufokita la scivolemon de esploro, altigante la imagon super la scio, ĉar ĉi-lasta estis ĝuste konsiderata limigita; nia cerbo estas ankoraŭ magazeno, kiu havas limon de reteno. Do jen, ke la plej novigaj kompanioj, eĉ el loĝistika kaj arkitektura vidpunkto, projektas kaj konstruas siajn oficejajn spacojn por ke la socia elemento povu plifortiĝi en la ĉiutaga vivo. Ni memoru, ke ĉiuj povus havi la plej bonajn ideojn en la kompanio: de la estro ĝis la lasta trejnanto.

Ĉi tio ankaŭ estas ĉar, kiom ĝi povas fierigi nin havi novigan ideon, ĝi pezas sur la tutmonda procezo nur 5%, la ceteraj 95% estas pura metodo kaj ekzekuto.

Valerio Zafferani